-
Op de shortlist!
Geweldig fijn nieuws: Noordwoord
heeft de shortlist bekendgemaakt voor het Beste Groninger Boek van
2020. Vijf non-fictie boeken en vier romans. En een van die romans is Leegland! >Lees verder
-
Schrijven is schrappen: de chip van Julius
Schrijven is schrappen. Kill your darlings.
Dat gezegde geldt voor schrijvers, maar ook voor filmmakers. Zelf vind
ik het erg leuk om na een film op YouTube te kijken naar scenes die na
het filmen zijn geschrapt. Sterker nog, ik heb alle ‘extended editions’
van The Lord of the Rings-trilogie meerdere malen bekeken. Maar hoe zit het met de geschrapte delen uit Leegland? Deleted scene 1: de chip van Julius.
>Lees verder
-
Ode aan het Feithhuis
Eind oktober bood ik het eerste
exemplaar van Leegland aan Keimpe Postema aan. En dat was niet voor
niets. Aan de leestafel van zijn monumentale stadscafé in de schaduw van
de Martinitoren heb ik veel uren zitten schrijven. Mede dankzij de
gastvrijheid van zijn medewerkers, de overheerlijke koffie, smakelijke
lunchgerechten en fijne bubbels, is Leegland er gekomen. Vandaar deze
ode aan mijn tweede thuis in Groningen.
>Lees verder
-
Dystopisch Amsterdam
Op een mooie herfstdag pakte ik de trein naar Amsterdam. Even weg uit mijn huis om inspiratie op te doen voor Leegland 2. In het vervolg op Leegland
is namelijk een grotere rol weggelegd voor de Amsterdamse Archipel. Hoe
ziet de verdronken stad Amsterdam er uit door de ogen van mijn nieuwe
personage Dion?
>Lees verder
-
Schrijven in retraite
Al jaren ga ik twee keer per
jaar op schrijfretraite met een groep schrijvers. En elk jaar verheug ik
me er weer geweldig op: niets aan mijn hoofd, collega-schrijvers om me
heen en lekker tikken in een inspirerende omgeving. Tussendoor lekker
eten en drinken, sparren met elkaar over rare plotwendingen en
spanningsbogen. Of in conclaaf met schrijfcoach Inge de Bie.
>Lees verder
-
Leeglandpromotie!
In een ver verleden schreven
schrijvers boeken en zorgden uitgevers ervoor dat die boeken werden
verkocht. Als het boek af was, hoefde een schrijver alleen maar op te
draven in een morsige trui om groepjes idolate lezers te woord te staan,
wat voor te lezen en een krabbel te zetten in een beduimeld boek.
>Lees verder
-
Drain the swamp: ontsnapping uit het moerassige midden
Juni 2018. Ik had Leegland voor
de zoveelste keer herschreven, maar het wilde niet vlotten met het
verhaal. Ergens in het midden bleef ik steken. De Amerikanen noemen dat
ook wel the murky middle. Een passende term. Je personages zijn
ergens aangeland en willen niet meer weg.
>Lees verder
-
De wereld van Leegland
Hoe bouw je een geloofwaardige
wereld op papier? Een omgeving waarin de lezer zich thuis voelt. Of
juist niet. Wie een dystopie leest, weet meteen dat de personages het
niet gemakkelijk gaan krijgen. In Leegland leven Senna en
Julius onder het juk van een dictatuur, waar de Geheime Dienst ze in de
gaten houdt, het leger de baas is en ze gedeporteerd kunnen worden naar
het griezelige Fort Zwolle.
>Lees verder
-
Schrijven als Domino Day
Waar begint een verhaal? Hoe is mijn roman Leegland
ontstaan? Laatst nog vroeg iemand me op Facebook waar ik mijn ideeën toch
vandaan haal. Die borrelen gewoon op, was mijn antwoord. Opeens zijn ze er en
dan kunnen ze het begin zijn van een verhaal. Of niet. In de krochten van mijn
computer wemelt het van de ideeën die nooit een verhaal hebben gebaard.
>Lees verder
-
Eindelijk mobiel!
Toen ik mijn website jaren geleden liet maken, vond ik het niet zo nodig om ook een mobiele versie te doen. Oud denken natuurlijk, dus gingen vormgever Mariët Visser en webbouwer Tonny Wijnand voor mij aan de slag.
>Lees verder
-
NaNoWriMo, dag 2
Tja, dag 2 en nog nul woorden. Geen goed begin voor een schrijver die dit jaar weer eens een keer wel Nanowrimo wil voltooien. Alhoewel, ik was helemaal niet van plan mee te doen dit jaar. Ik moet mijn Leeglandmanuscript aanpassen met behulp van de feedback die ik heb gekregen. Dat zou prioriteit moeten hebben. En dat ga ik ook zeker doen. Maar ach, de aantrekkingskracht van de geur van Nano in november is onweerstaanbaar. Zeker nu ik dit jaar in november niet omkom in de opdrachten. Dus zo op het oog het ideale nano-jaar.
>Lees verder
-
Kwijte blogs
Hoe het kan, weet ik niet, maar opeens zijn mijn blogs ergens in het digitale vacuüm verdwenen. Alle privacyknopjes aangevinkt, dus wie weet komt deze weer automatisch op mijn site. Wens me succes!
>Lees verder
-
NaNoWriMo dag 4
In drie dagen tijd 619 woorden schrijven aan mijn verhaal is voor mijn doen idioot weinig. Ik kan natuurlijk smokkelen en de woorden meetellen die ik in totaal heb geschreven. Woorden voor een interview, een blog en de 5000 woorden achtergrondinformatie voor Leegland.
>Lees verder
-
NaNoWriMo, blog 1: matig begin
NaNoWrimo, dag 2 en ik heb
nog maar 219 woorden getikt. Geen voorspoedig begin van de uitdaging om
in 30 dagen 50.000 woorden te schrijven. Dit jaar doe ik mee als Nano
Rebel: dat wil zeggen dat ik niet begin met een vers plotloosverhaal,
maar mezelf wil dwingen Leegland af te schrijven.
>Lees verder
-
Opfrisbeurt
Mariët Visser en ik zaten gisteren op de perfecte locatie te praten over een opfrisbeurt van mijn website: het kattencafé aan de Oude Ebbinghestraat in Groningen.
>Lees verder
-
Reportage uit 1993
Eind 1992 waagde ik de sprong. Zoals zoveel Groningers op zoek naar
werk vertrok ik naar de Randstad. Vijf jaar lang werkte ik in Den Haag
op de communicatieafdeling van Nationale-Nederlanden. Onder andere voor het
personeelsblad 2N.
>Lees verder
-
Verhaal bij nacht
Leg altijd een notitieboekje naast je bed. Dat is nu
typisch zo’n tip voor schrijvers waar je niet aan denkt als het nodig
is. Zoals laatst, toen ik in bed stapte en opeens een verhaal in mijn
hoofd had. Misverstand…
>Lees verder
-
Overal te koop!
Ren, Janina, ren! is echt overal verkrijgbaar, van het Drentse Rolde tot het Belgische Antwerpen.
>Lees verder
-
Stem op Janina!
Wint Ren, Janina, ren! de Schrijverspunt Stimuleringsprijs? Ren,
Janina, ren! staat al op de long list en als jullie allemaal stemmen,
maken we een kans om op de short list te belanden. Stemmen kan tussen 1
september en 1 oktober hier: https://www.schrijverspunt.nl/stimuleri…/7657-ren-janina-ren.
>Lees verder
-
Ren, Janina, ren!
Meer dan een jaar gelden vroeg Jeannette van Ditzhuijzen me of
ik samen met haar een roman wilde schrijven over de oorlogsherinneringen
van Janina Katz. En nu ligt dat boek in de winkel: Ren, Janina, ren! en
voor de Engelstalige lezers: Run, Janina, Run!
>Lees verder
-
We hebben een omslag!
Alweer veel te lang geleden dat ik hier iets heb geschreven over mijn schrijfprojecten. Ik heb een goed excuus: ik was te druk met schrijven. En met resultaat.
>Lees verder
-
Die laatste punt
Schaven, bijpunten, schrappen: je kunt er eindeloos mee doorgaan. Een tekst is nooit echt af. Het kan altijd beter. Dat geldt in het bijzonder voor een roman. Een artikel van een halve pagina is nog te overzien, maar een verhaal van ruim 57.000 woorden is andere koek! Toch moet je er op een dag een punt achter zetten. Dat heb ik afgelopen zaterdag gedaan. Met bloedend hart.
>Lees verder
-
Trots op twee mooie publicaties!
Met gepaste, nee, zelfs met enorme trots, mag ik jullie vertellen dat er op mijn website twee nieuwe publicaties staan. Mooie boeken die ik in opdracht van twee fantastische opdrachtgevers heb geschreven: een informatief boek over e-Health & Zorg voor de Hanzehogeschool en een salontafel-waardig gedenkboek over het 400-jarige lustrumfeest van de RUG.
>Lees verder
-
Een zes-benig monster op een fiets
Stormwinden die bladeren laten vliegen, een maansikkel die net genoeg licht geeft om overal schaduwen te zien, geritsel in het struikgewas: herfst is het jaargetijde van de spookverhalen. Als je in de nacht langs een rij bomen fietst kun je je een ongeluk schrikken van een vallende tak of een overstekende kat. Het alledaagse kan zomaar omslaan in pure horror.
>Lees verder
-
Strijdtoneel
Meestal betekent een kop als hierboven dat er een verhaal volgt over een oorlogsgebied waar letterlijk gestreden wordt. Of een stuk over politici die elkaar in de haren vliegen. Het strijdtoneel waar ik het over heb, speelt zich volledig af in mijn hoofd, waar verhalen elkaar verdringen om de hoofdrol op te eisen.
>Lees verder
-
Die eerste zin…
Of het nu gaat om een artikel dat ik in opdracht schrijf of om een verhaal van mezelf: ik hik elke keer aan tegen die eerste zin. Soms maar heel even – zoals nu – en dan stroomt die zin soepel uit mijn toetsenbord. Maar niet altijd. Dan ben ik net een springpaard dat almaar weigert die eerste horde te nemen.
>Lees verder
-
De lijkenmeter
Wie schrijvers onder elkaar hoort praten spitst de oortjes. Waar hebben ze het over? Over de muze die hen inspireert? Over hoe ze hun verheven gedachten omzetten in literaire hoogstandjes? Over hoe ze in hun tochtige zolderkamertjes tot de meest briljante vondsten komen? Niets ervan. Ze zingen smartlappen rond het kampvuur en doen wedstrijdjes woorden tikken en lijken tellen, terwijl ze rode wijn drinken uit koffiemokken.
>Lees verder
-
Stuur je personages het bos in!
Wat is een bos toch een fijn soort landschap om in je verhaal te verwerken. Ik word zelf altijd helemaal leeg in mijn hoofd als ik in een bos wandel of fiets.
>Lees verder